عبد الحسين اميني (علامه امینی)
شيخ عبد الحسين اميني معروف به علامه اميني صاحب اثر پر ارج «الغدير» در سال 1320 ه. ق، مطابق به 1281 ه. ش در روستاي «سردها» از توابع شهرستان سراب به دنيا آ‌مد.در آغاز كودكي در كنار پدر (آقا میرزا احمد امینی
تبریزی كه از ازدانشمندان نامی تبریز بود) پرورش يافت. علامه امینی، پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی نزد پدر بزرگوارش، برای تکمیل دروس به مدرسه طالبیه تبریز رفت و مقدمات و سطوح فقه و اصول را در این مدرسه فرا گرفت. او از محضر اساتید بزرگی چون سید محمد موسوی مشهور به مولانا از مراجع تقلید، آیت اللّه سید مرتضی خسرو شاهی، آیت اللّه شیخ حسن توتونچی و میرزا علی خسرو شاهی بهره جست.
|
علامه پس از تکمیل دروس برای شرکت در دروس خارج فقه و اصول و کسب معنویات و کمالات از محضر ائمه طاهرین در سن 16 سالگی راهی نجف اشرف گردید. او در نجف از محضر بزرگانی چون سید محمدباقر فیروز آبادی، سید ابوتراب خوانساری، میرزاعلی ایروانی و آیتاللّه میرزا ابوالحسن مشکینی استفاده کرد و از خرمن فیوضات ایشان بهرهمند شد.
ایشان در علوم اسلامي مانند تفسير، حديث، درايه و علم رجال به استادی رسیده و در علم فقه و تاريخ گوي سبقت را از همة محققان ربوده بود. هنگامي كه نخستين تأليف وي تحت عنوان "شهداي راه فضيلت "در سي و پنجمين سال عمرش منتشر شد، مراجع و علماي بزرگ زمان از جمله سيد ابوالحسن اصفهاني، حاج آقا حسين طباطبايي قمي، شيخ آقا بزرگ تهراني، شيخ‌محمد‌حسن كمپاني، و شيخ محمد‌خليل عاملي زبان به تحسين او گشودند و بر مقام علمي وي صحه گذاردند. اين زماني بود كه هنوز سخني از الغدير در ميان نبود و پس از اين مراحل بود كه علامه اميني عمر پربركت خويش را در راه تحقيق و تتبع گذرانده و كتاب نفيس خويش «الغدير» را به جهان اسلام تقديم داشت.
شهرت كتاب الغدير به بسياري از ممالك اسلامي و ساير مناطق جهان رسيده و همه جا منادي وحدت بين مسلمين گرديده است.
علامه اميني غير از الغدير تأليفات ارزشمند ديگري دارد، همچون:
كامل‌الزيارات، سيرتنا و سنتنا، سيرة نبينا، اعلام الانام في معرفة‌الملك، شهداي راه فضيلت، تفسير سورة حمد، ثمرات الاسفار، رساله در علم درايه، رساله در نيت، رياض الانس، راه و روش ما راه و روش پيامبر ماست.
علامه اميني روز جمعه 12 تير ماه 1349 (28 ربیع الثانی 1390ه .ق) هنگام اذان ظهر بعد از حدود دو سال بيماري در 68 سالگي به ملكوت اعلي پيوست. پيكر وي در تهران تشييع و سپس به نجف اشرف حمل و در آنجا بعد از طواف بر گرد مزار مولاي متقيان در كتابخانه عمومي كه خود تأسيس كرده بود (مكتبه الامام اميرالمؤمنين) به خاك سپرده شد