مهدي بيك
از ايل اسپرلوست كه در ميان شقاقي سراب وگرمرود باشند، مدتي در تبريز خدمت ميرزا خدادادخان دنبلي و بيگلر بيگي آنجا بسر برده و اواخر عمرش در اصفهان گذرانيده و دركاروانسراي فيل آنجا در تاريخ 1214 به سراي آخرت خراميده است
(تربيت، ص 364).
مهدي شاعر بي باك و نترس بود مثنوي ليلي و مجنون را به شكل هزل گفته بود
كه برخلاف انتظار مورد پسند عبدالرزاق دنبلي قرارگرفته بود (تذكر، شعراي، آذربايجان شرقي، ص 158).
نمونه اي از اشعار اوست:
خطا به گرد عارض، لعل تو چوق سر بركشد
خطي از عنبر به گرد جنت و كوثركشد